Uğurlanamaz bir sevdadır bizimkisi, hoşçakalı yoktur lugatında.. Enerjisi tükenmiş bir hayatı uzatmak için bahanem belledim sanma. Bedenini terkin, nefes alışlarımın tek nedeni kaldı oysa! Hani sen orda ben burdaymışım gibi içerlenip sakın ola ayrı gayrı kaldık sanma. Kalbime bir hançer saplamanı yeğlerdim böyle bir kuşkun varsa.. Biz hep iki bedende bir candık, şimdide bir bedende bir can kalmışız yetmez mi? Boynumun borcu belledim an ve an seni yaşamayı. Öyle ya emanet bedenlerde de hayat bulurmuş insan, öğretirmiş sevdan.. Bazen öylesine eğreti olurmuşki yaşam, feleğim şaşarmış..; ben kimim, o kim diyen gözlerle boşluğa dalarmışım! Sonra anlarmışım oysa senden sonrası benimkisi bir ödünç yaşammış, biçare bir bedenin tesellisinde asıl olan seni yaşa(t)makmış.. Alınan her nefesin sebebi düşlerimdeki varlığınla beden bulan bir hayatmış.. Dönüp bakınca senden sonra bana benden eser kalmamış, bir tek seni saklamışım kendimde..